Radyokarbon Tarihleme Yöntemi Nasıl Çalışır?
Radyokarbon tarihleme, organik (bir zamanlar canlı olan) materyallerin yaşını belirlemek için kullanılan bir yöntemdir. Bu yöntem, karbonun radyoaktif bir izotopu olan Karbon-14'ün (C-14) özelliklerine dayanır. Kozmik ışınlar atmosferin üst katmanlarına çarptığında sürekli olarak az miktarda C-14 oluşur. Canlı organizmalar (bitkiler fotosentez yoluyla, hayvanlar ise bitkileri yiyerek) yaşamları boyunca sürekli olarak C-14 alırlar ve vücutlarındaki C-14 oranı, atmosferdeki oranla aynı kalır.
Bir organizma öldüğünde ise artık dışarıdan karbon alımı durur. Vücudundaki C-14, radyoaktif bir element olduğu için sabit ve bilinen bir hızla bozunmaya başlar. Karbon-14'ün "yarı ömrü" yaklaşık 5,730 yıldır, yani her 5,730 yılda bir, kalıntılardaki C-14 miktarının yarısı yok olur. Bilim insanları, bir fosilde veya organik kalıntıda kalan C-14 miktarını, normal kararlı karbon (Karbon-12) miktarına oranlayarak, organizmanın ne kadar süre önce öldüğünü ve dolayısıyla yaşını büyük bir hassasiyetle hesaplayabilirler. Bu yöntem, yaklaşık 50,000 yıl öncesine kadar olan kalıntıların tarihlendirilmesinde oldukça güvenilirdir.