Sarmaşıklar Duvarlara veya Ağaçlara Nasıl Tırmanır?
Sarmaşıkların duvarlara, ağaçlara veya diğer destekleyici yapılara tırmanma yeteneği, türlerine göre değişiklik gösteren birkaç farklı özel adaptasyon sayesinde mümkündür. En yaygın tırmanma mekanizmalarından biri, "sülükler" (tendril) adı verilen özelleşmiş yapraklardır. Bu sülükler, bir desteğe dokunduklarında onun etrafına hızla sarılır ve bitkinin yukarı doğru tutunmasını sağlar (örneğin asma veya bezelye).
Diğer sarmaşık türleri, gövdelerinden çıkan ve "hava kökleri" veya "yapışkan kökçükler" (adventitious roots) adı verilen minik kök benzeri yapılar kullanır. Bu kökçükler, duvarlardaki veya ağaç kabuklarındaki en ufak çatlaklara ve pürüzlere tutunur, hatta bazen yapışkan bir madde salgılayarak yüzeye yapışırlar (örneğin İngiliz sarmaşığı). Bazı sarmaşıklar ise, kendi gövdelerini bir destekleyici yapının etrafına saat yönünde veya tersi yönde sararak tırmanırlar (örneğin fasulye veya bazı hanımeli türleri). Bu tırmanma stratejileri, bitkilerin daha fazla güneş ışığına ulaşmasını ve rekabette avantaj elde etmesini sağlar.