Yarasalar Zifiri Karanlıkta Yollarını Nasıl Bulur?
Yarasalar, zifiri karanlıkta avlanmak ve engellerden kaçınmak için "ekolokasyon" veya "biyosonar" adı verilen sofistike bir biyolojik sonar sistemi kullanırlar. Bu yöntem, temelde ses dalgaları gönderip geri dönen yankıları dinleyerek çevrelerinin zihinsel bir haritasını oluşturmaya dayanır.
Yarasa, ağzından veya burnundan, genellikle insanların duyamayacağı kadar yüksek frekanslı (ultrasonik) bir dizi ses dalgası çıkarır. Bu ses dalgaları ("klik" veya "cıvıltı" gibi) çevreye yayılır. Dalgalar, bir nesneye (bir güve, bir ağaç veya bir duvar gibi) çarptığında geri yansır ve bir eko oluşturur. Yarasaların son derece hassas kulakları, bu geri dönen ekoları toplar. Beyinleri, sesin geri dönmesi için geçen süreyi, ekonun şiddetini ve her iki kulak arasındaki minik zamanlama farkını analiz ederek nesnenin yerini, boyutunu, şeklini, dokusunu ve hatta hareket yönünü inanılmaz bir hassasiyetle belirleyebilir. Bu sürekli ses ve eko akışı, yarasaya karanlıkta "görmesini" sağlayan dinamik bir ses haritası sunar.